W tej broszurze chcę podzielić się z Wami tym, jak pracuję z niepłodnością psychogenną.
Najważniejszą rzeczą, którą należy zrozumieć na temat niepłodności psychogennej, jest to, że w nieświadomości klienta istnieje ustawienie, że nie można mieć dzieci. Można to nazwać podosobowością, czyli częścią osoby, która nie jest gotowa na posiadanie dzieci. I możesz to nazwać głębokim ustawieniem, ale istota tego się nie zmieni. W każdym razie praca będzie sprowadzać się do zmiany głębokiego ustawienia (aby przekonać podosobowość).
Technika „Gdzie mieszka problem?”
Do tej techniki potrzebujemy trzech talii: Abstrakcyjna („Eko” lub „Portale” Konstantina Dovlatova lub cokolwiek innego), ze stworzeniami („Zwierzaki” Katarzyny Milutiny lub „Spinacze”. Nie powinny to być ludzie, ale niektóre stworzenia i nie zasoby) i Zasobów („Morena”, „Jestem fajna” lub jakakolwiek inna).
Z talii abstrakcyjnej dostajemy kartę zakrytą – pewien portal. Dzięki niemu dotrzemy do miejsca, w którym żyje podosobowość (część), która nie chce mieć dzieci. Nie można ją nazwać podosobowością, ale przyczyną niepłodności. To znaczy, że wejdziemy w jej świat. Nawiasem mówiąc, możesz użyć talii „Drzwi” na tym etapie. Na przykład na karcie klient widzi górę, a pod nią znajduje się jaskinia, a w tej jaskini żyje podosobowość, która nie chce mieć dzieci. Oznacza to, że fantazjujemy i dochodzimy do miejsca, w którym kryje się przyczyna.
Przyczyna przedstawiana na karcie, którą wybieramy w sposób otwarty lub zakryty (Zależy od preferencji. Jeśli dana osoba umie pracować z kartami metaforycznymi, to lepiej otwartą).
„Jak wygląda przyczyna, która tu mieszka? Przyczyna niepłodności”.
„Kto to jest?”, „Kto ona wygląda?”, „Co ona odczuwa?” „Czego chce?”.
Przykład.
Klient: To lisek czuje się … mmm … ona jest chytra.
Psycholog: Zadaj jej pytanie, dlaczego nie pozwala Ci mieć dzieci?
Klient: Dlaczego nie pozwalasz mi mieć dzieci? Mówi, że jest główna. Ponieważ chce rządzić, bo potrzebuje uwagi.
Następnie zaczynamy z nią negocjować. Z talii zasobów wyciągamy jedną zakrytą kartę, oferując jej coś, co przekona ją do zgody na posiadanie dzieci. Klient prowadzi rozmowę z podosobowością, psycholog kieruje ją tylko wtedy, gdy jest to trudne dla osoby.
Klient: Co jeśli to dziecko (które się urodzi) będzie cię podziwiać? Jeśli otrzymasz uwagę nie ode mnie, ale od niego? Przedstawię ci go. Jak ci się podoba ten pomysł?
