Η ανάπτυξη μιας επιχείρησης είναι ένας ενιαίος μηχανισμός, κάθε σύνδεσμος του οποίου εκτελεί την προβλεπόμενη λειτουργία του, διασυνδεδεμένος με τις λειτουργίες άλλων συνδέσμων.
Η διαχείριση είναι μια σύνθεση μέσων και μεθόδων για την προετοιμασία των διοικητικών αποφάσεων και την οργάνωση της εκτέλεσής τους.
Τα καθήκοντα που αντιμετωπίζουν τα διοικητικά όργανα διαφέρουν σε κάθε επιχείρηση ανάλογα με τη συγκεκριμένη εσωτερική και εξωτερική κοινωνικοοικονομική κατάσταση. Ωστόσο, η διοίκηση μιας επιχείρησης, ακόμη και αν αποτελείται από 3-5 άτομα, είναι υποχρεωμένη να λύσει ολόκληρο το σύμπλεγμα προβλημάτων, ανεξάρτητα από το πραγματικό ποσοτικό και ποιοτικό τους περιεχόμενο – διαφορετικά ο κύκλος αναπαραγωγής θα τελειώσει.
Η σημασία της μελέτης του επιπέδου ανάπτυξης της οργανωσιακής κουλτούρας και του βαθμού επιρροής της στη διαχείριση της κοινωνικής οργάνωσης μιας επιχείρησης υποδηλώνει τη σημασία της τρέχουσας κατάστασης και των καθηκόντων της διαχείρισης μιας σύγχρονης επιχείρησης.
Οι κοινωνικο-παραγωγικές σχέσεις καθορίζουν το ρόλο και τη θέση του κάθε εργάτη στη διαδικασία παραγωγής, ανταλλαγής, διανομής και κατανάλωσης.
Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι αλληλεπιδρούν σε μια ενιαία διαδικασία παραγωγής και το τελικό αποτέλεσμα —το αποτέλεσμα των δραστηριοτήτων μιας τεράστιας ομάδας— εξαρτάται από την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα της δουλειάς καθενός από αυτούς.
Γι' αυτό είναι απαραίτητο να υπάρχουν επιστημονικά τεκμηριωμένες αρχές για την οργάνωση της διαχείρισης της παραγωγής στις επιχειρήσεις, οι οποίες αποτελούν τελικά το δυναμικό της οικονομίας της χώρας στο σύνολό της.
Διακρίνονται οι ακόλουθες αρχές οργάνωσης της διαχείρισης παραγωγής: λειτουργικές (επαγγελματικά προσανατολισμένες), ποσοτικές, χωρικές και χρονικές. Στη βάση τους, οι γενικές και ιδιωτικές (χαρακτηριστικά μεμονωμένων επιχειρήσεων, τομείς δραστηριότητας) δομούνται συγκεκριμένες αρχές διαχείρισης: συμβατότητα στόχου και συγκέντρωση. τη συνέχεια και την αξιοπιστία του συστήματος· προγραμματισμός, αναλογικότητα και δυναμισμός της διαχείρισης. δημοκρατία στην κατανομή δικαιωμάτων, καθηκόντων και ευθυνών· επιστήμη και εγκυρότητα των αποφάσεων που λαμβάνονται· αποτελεσματικότητα διαχείρισης? συμβατότητα προσωπικών, συλλογικών και κρατικών συμφερόντων στη διαχείριση.
