Сүртүмдөр. Ырлар

О книге

Автор книги - Марат Токоев. Произведение относится к жанру современная проза. Год его публикации неизвестен. Международный стандартный книжный номер: 9785448500107.

Аннотация

Артыбызга кылчайганда жашообуз эсте калган айрым көрүнүштөрдөн, көз ирмемдерден турганын байкайбыз. Алар чогулуп келип кыл калемдин майда-майда сүртүмдөрүнөн жаралгандай жашообуздун полотносун түзөт. Бул китепте мен 30 жылдык жашоомдогу ошондой мага кымбат сүртүмдөр менен бөлүшүп жатам.

Читать онлайн Марат Токоев - Сүртүмдөр. Ырлар

Редактор Жыргалбек Касаболотов

ISBN 978-5-4485-0010-7

Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero

СҮРТҮМДӨР

Анткени

Ырларымдан издебе Гармонияны.

Табыш кыйын, оор аны.

Анткени жан-дүйнөмдүн тоомунда

Бийлик кылат душманы «Дис-»1

Ооруган тиш

Бийлик кылгандай ойлоруңа:

«Зырп» этсе, шамал кулу жалбырактай

Чачылат ойлоруң ар-тарапка.

Бирок да таарынбайм да, өкүнбөйм

Тагдырыма чыгарылган бул өкүмгө.

Анткени жапайы да, азоо да

Ыйлатып, термелткен теректи

Куюн да керектир,

Жел гана эмес үйрөтүлгөн жашоодо:

Кээде керек сезимдерди көнүмүшкө

Багындыртбас акын – АНТИ мүнүшкөр.

30.12.1995

«Күн алдында көз карыткан аппак жер…»

Күн алдында көз карыткан аппак жер

Жаңы жылга белек сымал Кудайдан.

Ак белектин күзөтчүсү тентек жел

Ойногондой мени менен жашынмак

«Мен мындамын, эй!», – дегенсип бутактан

Күбүп кетти бубак карды башыма.

Кыймылдабай, ушул карды жамынып,

Окшоштурам өзүмдү бир даракка

Табигатка сезгим келип жакындык.

Бекер үмүт. Чоочун бойдон калдым мен —

Ортодогу көрүнбөгөн жарака

Азиз жанга аттап өткүс чоң экен.

26—27.12.1994

«Улам-улам жолду карайм…»

Улам-улам жолду карайм.

Көрүнбөйбү бир караан?

Кимди күтөм? Өзүм билбейм.

Өзүмдү өзүм алдап келем.

Үмүт менен жашап келем.

Неге күтөм? Өзүм билбейм.

«Эмне» эмеспи «Ким» дегеним?

Чын элеби деги менин

Күткөнүм бул? Өзүм билбейм.

01.02.1997

Көлчүктөр

Асмандын үзүктөрү

Караарып жерде жатат.

Күзгү болуп күздүн өртүн

Чагылтуудан катуу тажап.

Эмнеге ал умтулду

Жаан болуп төгүлүүгө?

Тапканы – адам буту

Санаа салган көңүлүнө.

Кайра эңсейт көк асманды,

Жашоосун жыргал, эркин.

Ызасынан бычыратты

Чагылышын ак теректин

11.11.1994—01.2009

«Тирлик менен жерге бекем байланган…»

Тирлик менен жерге бекем байланган,

Ойду жанчып, кишендеген капаста,

Жалынгандай тиктеп чексиз асманга

Булуттардын оюнуна арбалам.

Бул учурда келбейт менин эстегим

(Керек сөзсүз бир нерсеге ишенүү)

Булут дагы эркин эмес, кишендүү,

Көрүнбөгөн желдин кулу экенин.

«Кандай досум? Шыйпаңдатып куйругуң…»

Кандай досум? Шыйпаңдатып куйругуң

Менден, байкуш, бир нерсени сурайсың.

А көзүңдө ишенбестик, кайгы-муң.

Келчи жакын, теппейм сени, урбаймын.

Келчи жакын, айга чогуу улуйлу.

Сен караба, менин адам кейпиме.

Чыгаралбай эч ким укпас бугумду

Сендей гана жалдыраган итмин мен.

Келчи жакын, айга чогуу улуйлу.

Орусча айтсам: «Будет вместе веселей».

Жалдырайсың шыйпаңдатып куйругуң,

Рекомендации для вас

История Петербурга в городском анекдоте

Наум Синдаловский

Читать

Джинса

Михаил Барановский

Читать

Проект «Надежда»

Седых Александр

Читать

Ученица (Училка-2)

Павел Давыденко

Читать