– Кар, кар – сказала Клара.
– Кар, кар – каркал Карл.
Клара стала спать.
– Так, так… – плакал Карл, – Не спать, Клара! Не спать!
– Как так? Как не спать? – каркала Клара.
– А так…
Клара начала гадать – спать, не спать. Не стала спать Клара.
Карл рад.
– Кар, кар!!! Клара! Карл так рад!
А задавака Клара начала звать рака.
– Рак, рак! Дай нам мак!
А рак сказал:
– Клара! Давай-ка спать!?
– Так, так, так… – каркал Карл. Не спать, рак! Не спать, Клара!
– Ах, так! – сказала Клара и начала скакать.
А рак стал таскать мак. А Карл стал нападать на рака.
– Рак, рак! Дай нам мака!
Рак дал мака, а Карл закаркал:
– Как рад Карл! Как рад!!!
Каркал Карл. Скакала Клара.
Вот так пара! Ах, и пара!
– Так, так, так, – сказала Клара,
– Ах, как жаль! Стара гитара.
Баран брал банан. Барашка брала каштан.
– Барашка – замарашка! – сказал баран. – Дай-ка каштан. На банан.
Замарашка – барашка брала банан и стала рвать салат.
Баран сказал:
– Барашка – замарашка, дай салат! На каштан!
Барашка дала салат, брала каштан и стала катать шар.
Баран сказал:
– Ах, барашка! Дай! Дай шар! На каштан, салат и банан.
Брала барашка – замарашка каштан, салат и банан.
– Жаль, жаль… – сказала барашка. – Падал каштан на салат и банан. Как так? Ах, ах.
Баран стал плакать. А барашка сказала так:
– Баран, баран, не плачь! Давай скакать и плавать?!
– А баранка? – сказал баран. – Дай!
А барашка сказала:
– Там сарай и там баранка!
– Да?
– Да, баран! Да!
– А барабан там?
– Там, баран! Там баранка! И барабан там! Давай скакать и плавать!
Барабанил в барабан
Брат барана, сват баран.
Ах, как жаль нам барабана.
От барана брата рана!