Сны аб Беларусi

О книге

Автор книги - Дзмiтрый Кудрэц. Произведение относится к жанру стихи и поэзия. Год его публикации неизвестен. Международный стандартный книжный номер: 9785449608826.

Аннотация

Дзесь мiж сiнiх азер i бязмежных лугоўЕсць мясцiна, абраная лесам.Прывячае там шэргат сасновых бароў,Мятны водар мурожных пакосаў.Хай няма хараства ў ей паўдневых краiн,Дзе да берага ласцiцца мора.Там надзеi маi, там маi каранi,Там пазнаў я i шчасце i гора…

Читать онлайн Дзмiтрый Кудрэц - Сны аб Беларусi

ISBN 978-5-4496-0882-6

Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero

«Зноў ноч разлiлася па наваколлi…»

Зноў ноч разлiлася па наваколлi,

Месяц празрысты на небе заззяў.

Ен глянуў унiз на жытневае поле —

Абеларусiўся.

Бусел з сабой, адлятаючы ў вырай,

Спевы пачутыя летам узяў,

Як напамiн аб жаданых мясцiнах.

Абеларусiўся.

Вабяць у шлях невядомыя землi —

Еўропа, амерыка, азiя ўся.

Ды мне тут утульней, вальготней, напэўна

Абеларусiўся.

Хай пазабыў крыху матчыну мову,

Ад гучнага «Р» не пазбаўлюся.

Яно прыкiпела на генным узроўнi.

Абеларусiўся.

«Так i жывем, не гледзячы на крызiсы…»

Так i жывем, не гледзячы на крызiсы.

Усе пры справе ад святла да цемры.

I падлiчыўшы часам плюсы, мiнусы,

Мы разумеем, што не ўсе так дрэнна.

Так i жывем. На бога, чорта лысага,

Цi на кагосьцi там не спадзяемся.

Шукаем дзе б утульней прытулiцца нам,

Але ў сваiх мясцiнах застаемся.

Так i жывем. I клопаты штодзенныя

Перамяжаем з мараю прыемнай.

Кiруемся адвечнымi законамi,

Замацаваных на ўзроўнi генным.

Так i жывем. У горы альбо радасцi

Кiпiць заўседы шчодрае застолле.

Без уселякай выхвальбы, без зайздрасцi.

Нам некалi i думаць пра такое.

Так i жывем. Хвалюемся, змагаемся,

Лятаем, хоць зусiм не маем крылаў.

Калi ж жыцце да скону наблiжаецца,

Пытаем неба, а цi так мы жылi?

«Адшукаю сабе пакаранне…»

Адшукаю сабе пакаранне,

Перастану зусiм паважаць,

Калi пару радкоў пра каханне

Я не здолею напiсаць.

Сваiм творам я ўразiць гатовы.

Справа звыклая, ды наяву

Сачынiць не адолеў нi слова,

Дурнiў толькi дарма галаву.

Дзе падзелась натхненне? Чамусьцi

(I не ведаю, як вам сказаць),

У мяне на паперы пачуццi

Не выходзiць адлюстраваць.

Хай не выканаў я абяцанне,

Не таму, што трапло цi лайдак.

Я магу. Толькi вось пра каханне

Не жадаю пiсаць проста так.

«Б«ецца мятлiк у вакно…»

Б«ецца мятлiк у вакно,

Хлопае крыламi,

Толькi вось на волю шкло

Яго не пускае.

Што, дурная галава,

Ты забыўся ў хаце?

Заляцеў ты да святла

I свабоду страцiў.

Шкло мiж ею i табой.

Няма вызвалення!

I падман празрысты той

Не дае надзеi.

Што ты думаў? Што хацеў,

Калi ты, свавольнiк,

У памяшканне заляцеў,

А назад не здолеў?

Намагаешся, скрабеш

Перашкоду ўпарта.

Толькi намаганнi ўсе

Нiчога не варты.

Думаеш, што ты герой?

Анi ў якiм разе!

Вось i бiся галавой,

Калi з ей не ладзiш.

«Я выдумаў краiну мрой…»

Я выдумаў краiну мрой,

Дзе ўсе яскрава i шыкоўна.

Рекомендации для вас

Рыбалка на другой планете. Сборник фантастических рассказов

Олег Северюхин

Читать

Алексей Сухаров

Читать

Чёрт знает где...

Vaho Glu

Читать

Эрта. Книга шестая

Николай Побережник

Читать